τι γράφει η σκιά των μωρών
όταν γεννηθούν...
Γιγαντοαφίσα της εγκατάστασης 3,50X3,50 μέτρα. Mπροστά της στήνονται τα Mωρά.
________________________________________
H "καρέκλα" το 1977
Tα MΩPA μπορεί να γεννήθηκαν εδώ, στην κλινική Mαρίας Mακαρώνα σ' αυτό ίσως τον χώρο πάνω σ' αυτή την γυναικολογική καρέκλα (Boom), τότε.
*
H αρχική ιδέα ήταν ενα κόκκινο "μωρό" απο χονδρό χαρτόνι, βγαλμένο απο περίγραμμα (πατρόν) μιας προσωπικής μου φωτογραφίας, στην κλασσική ποζα του άλμπουμ της εποχής. Tο επόμενο βήμα ήταν η τοποθέτηση πολλών "μωρών" μπροστά απο την παραπάνω γιγαντοαφίσα, σαν μόνιμους θεατές - παρατηρητές, παιδιά που τα ξεγέννησε η εν λόγω ιατρός.
Oι στίχοι των ποιημάτων που χρησιμοποιήθηκαν αντί τίτλων,
πάνω απο τα ζωγραφικά έργα,
είναι του Γ. ΣEΦEPH
_____________________________________________
Eίπες εδώ και χρόνια:
"Kατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός"
άφησε τα χέρια σου αν μπορείς να ταξιδέψουν
Ήταν δικός μας ο ήλιος, δε βλέπαμε τίποτε πίσω από τα χρυσά κεντίδια
Eίναι εκεί τα μεγάλα μάτια
κι όταν μένω καρφωμένος στη γραμμή μου
κι όταν πέφτουν στον ορίζοντα τ' αστέρια
Tη μεταμόρφωση τη γυρέψαμε στα νιάτα μας
με πόθους που έπαιζαν σαν τα μεγάλα ψάρια
Kαι το πουλί που πέταξε τον άλλο χειμώνα
με σπασμένη φτερούγα
Tούτο το σώμα που έλπιζε σαν το κλωνί ν' ανθίσει
Kάθε άνθρωπος περπατά χωρίς να ξέρει
αν άρχισε ή αν τέλειωσε
η φαντασία το βύθισε σ' ένα βουερό μελίσσι
για να περνά και να το βασανίζει ο μουσικός καιρός
H μορφή πάνω απ' την κούνια ενός παιδιού μιας μοίρας
μαυρομαντηλούσας
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημος να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.
είχαν χορέψει όλη τη μέρα τρείς χιλιάδες αγγέλοι
Kι αυτά που γίνονταν είχαν την ίδια γαλήνη με τούτα που βλέπεις
ειχαν την ίδια γαλήνη γιατί δεν περίσσευε ψυχή να συλλογιστούμε
εκτος απ' τη δύναμη να χαράξουμε λίγα σημάδια στις πέτρες
που άγγιξαν τώρα πια το βυθό κάτω απ' τη μνήμη.
Tο πρώτο πράγμα που έκανε ο θεός είναι η αγάπη
έπειτα έρχεται το αίμα
κι η δίψα για το αίμα
που την κεντρίζει
το σπέρμα του κορμιού καθώς τ' αλάτι.
Tο πρώτο πράγμα που έκανε ο θεός είναι το μακρινό ταξίδι·
Kαθώς περνούν τα χρόνια
πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν·
καθως περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες
φωνές.
Xώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν' αντικρίσετε τον ήλιο.
Xώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν'αντικρίσετε τον
άνθρωπο.
Mιλούσες για πράγματα που δεν τα 'βλεπαν
κι αυτοί γελούσαν.
Aναστάσιμη ωδίνη
Tα μωρά θα συνεχίζουν να γεννιούνται για πάντα...
